ارزیابی نرخ رسوبگذاری با استفاده از سرب 210 و سزیوم 137و بهره‌گیری از مدل CRS و تخمین بیلان رسوبات کل در سواحل الجزایر

سرب 210 و تا حدودی سزیم 137 از مهمترین رادیونوکلئتیدهایی هستند که در متلاشی شدن خاک و همچنین شناخت وضعیت زمینی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این به دلیل دارا بودن نیمه عمر مناسب است که حدوداً برابر با 150-100 سال است، به‌طوری که آن‌ها را جهت مطالعات رسوبی مناسب می‌سازد. در سامانه‌‌های ساحلی معمولاً رسوبات توسط رودخانه‌ها حمل و نقل می‌شوند و در آنجا ته‌نشین شده و بسیاری از روندهای دریایی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. مطالعه در طول سواحل الجزایر در سال‌های 1994 تا 2004 در چارچوب پروژه منطقه‌ای IAEA انجام شده است. کورهای رسوبی از ایستگاه‌های مختلف که در شکل 1 نشان داده شده جمع‌آوری شده است. این نمونه‌برداری توسط کشتی بن یحیی اسماعیل که با همکاری Comena و IAEA انجام گرفت. هدف از مطالعه بررسی انباشتگی رسوبات در منطقه بوده است. برای این منظور سرب 210 و سزیوم 137 در رسوبات برش داده شده از مغزه‌گیر و با استفاده از شمارش مستقیم دستگاه گاما اسپکترومتری انجام گردید دقت بررسی‌های کمی وابسته به مقدار زمینی این رادیو ایزوتوپ‌ها و همچنین میزان تابش عنصر 210، Kev 45 گاما در نمونه است. پراکندگی عمودی 210 سرب و 137 سزیوم در کور رسوبات به عنوان ابزاری جهت مطالعه تاریخچه رسوبگذاری استفاده شده است. جهت مطالعه Coronology رسوبات و تخمین کل بیلان رسوبگذاری در منطقه استفاده شده است. غلظت سرب 210 و سزیوم 137 بر حسب کیلوگرم وزن خشک Bq در چهار کور رسوبی اندازه گرفته شده است. غلظت رسوب 210 و سزیوم 137 دامنه‌ای بین 1 ± 3/1 تا 8/0 ± 8/12 و میانگین کیلوگرم وزن خشک Bq5/7 محاسبه گردید. همچنین غلظت سرب 210 در محدوده 5 ± 57 تا 98 ± 895 وزن خشک اندازه‌گیری شد. جهت تخمین میزان رسوبگذاری با استفاده از پروفیل غلظت‌های سرب 210 و سزیوم 137 و با استفاده از مدل CRS دامنه بین mm 20 تا mm‌ 27 در سال را نشان داد. نرخ رسوبگذاری و بیلان کلی رسوبات در همه ایستگاه‌ها مشخص شد. به‌علاوه، اطلاعات به دست آمده در این مطالعه با اطلاعاتی که توسط افراد دیگر انجام شده بود مقایسه گردید.